شدوفورک چیست ؟
شدوفورک به معنای تقسیم کد منبع یک نرم‌افزار به قسمت‌های کوچک‌تر، به نام شاخه‌ها (branches)، است. این شاخه‌ها به صورت مستقل از یکدیگر توسعه، اصلاح و آزمایش می‌شوند. این امکان به تیم‌های توسعه می‌دهد که به صورت موازی و همزمان روی اجزای مختلف نرم‌افزار کار کنند.
شدوفورک در مخابرات و نرم‌افزار، به انتقال یک شبکه‌ی رمزارزی یا نرم‌افزاری اشاره دارد که منجر به تغییرات بزرگ و جداسازی کد اصلی میشود. این تغییرات به صورت جزئی یا کامل می‌توانند در یک نسخه‌ی جدید از شبکه‌ی رمزارزی یا نرم‌افزاری پیاده‌سازی شوند.
برای توضیح بهتر شدوفورک را، با شاخه‌زدن یک درخت مقایسه میکنیم .هنگامی که شاخه‌ای از درخت جدا میشود و به طور جداگانه رشد می‌کند، یک شاخه جدید ایجاد میشود. همین اتفاق برای شدوفورک نیز رخ می‌دهد، اما در اینجا کد شبکه‌ی رمزارزی یا نرم‌افزاری به دو شاخه تقسیم میشود.
شدوفورک‌ها می‌توانند به دلیل انقسام نظرات اجتماعی یا نیازهای فنی به وجود آیند. این امر ممکن است به علت تغییر قوانین بلاکچین، اصلاح مشکلات امنیتی، افزودن ویژگی‌های جدید یا تغییرات دیگری باشد. هرچند که شدوفورک‌ها به اندازه‌ی انقسام‌های هارد فورک اصطلاحی در دنیای رمزارزها هستند، بعضی اوقات باعث ایجاد رمزارزهای جدیدی می‌شوند که ممکن است از یک شبکه‌ی اصلی کاملاً جدا شوند.
مثالی از شدوفورک، وقوع بیتکوین کش (Bitcoin Cash) در تاریخ 1 اوت 2017 بود که به دلیل نیاز به افزایش ظرفیت بلوک‌ها و تغییر قوانین پروتکل بیتکوین به وجود آمد. این انقسام باعث ایجاد یک رمزارز جدید به نام بیتکوین کش شد که به تدریج جایگزین بیتکوین نسخه‌ی اصلی نشده است.
مفهوم فورک چیست ؟
فورک (Fork) در اصطلاحات مختلفی، به معانی مختلفی استفاده میشود. یکی از مفاهیم معروف فورک، مربوط به توسعه نرم‌افزار و نحوه توزیع و تغییرات در پروژه‌های نرم‌افزاری است که در زیر به بررسی این مفهوم می‌پردازم:
فورک در توسعه نرم‌افزار:
وقتی در محیط توسعه نرم‌افزاری از اصطلاح فورک استفاده میکنیم، به ایجاد نسخه‌های تغییر یافته یا شاخه‌های جدید از پروژه‌های نرم‌افزاری اصلی اشاره داریم. این فرایند، اجازه می‌دهد تا توسعه‌دهندگان مستقل بتوانند از کد اصلی یک پروژه یا نرم‌افزار موجود شروع کرده و به توسعه‌ی آن ادامه دهند بدون اینکه نیاز به دسترسی به منبع اصلی باشد. این امر به توسعه موازی و همچنین توسعه‌ی انواع و ویژگی‌ها و بهبودهای مختلف نرم‌افزارها کمک می‌کند.
دو نوع اصلی از فورک‌ها عبارت‌اند از:
۱. فورک‌های منبع باز (Open-Source Forks): این نوع فورک‌ها وقتی اتفاق می‌افتند که یک پروژه نرم‌افزاری به صورت منبع باز (کد منبع آزاد) در دسترس باشد و توسعه‌دهندگان دیگر تصمیم به گرفتن نسخه‌ای از کد منبع و توسعه آن بگیرند. این فورک‌ها می‌توانند به عنوان یک پروژه جدید مستقل ادامه یابند یا با تغییرات جدید به پروژه اصلی ادغام شوند.
۲. فورک‌های خصوصی (Private Forks): در این نوع فورک، توسعه‌دهندگان یا سازمان‌ها برای توسعه یک پروژه خاص، نسخه‌ای از کد منبع پروژه اصلی را ایجاد می‌کنند و تغییرات و بهبودها را در آن انجام می‌دهند. این نوع فورک‌ها عموماً برای پروژه‌ها و نرم‌افزارهایی استفاده می‌شوند که کد منبع آن‌ها به صورت عمومی در دسترس نیست و تغییرات انجام شده به آن‌ها به صورت محرمانه نگه داشته میشود.
در نهایت، اگر تغییرات انجام شده در یک فورک مفید و با ارزش باشد، می‌تواند به پروژه اصلی ادغام شود تا بهبودها و تغییرات جدید در پروژه اصلی نیز نهادینه شود. این فرآیند ادغام به نام "مرج" (Merge) شناخته میشود.
چرا شدوفورک مفید است؟
- تسهیل همزمانی: شدوفورک به تیم‌های توسعه امکان می‌دهد همزمان روی بخش‌های مختلف کد کار کنند بدون تداخل با یکدیگر.
- ایزوله‌سازی اختلالات: اگر در یک شاخه خاص مشکلی به وجود آید، اثر آن تنها بر روی آن شاخه محدود میشود و سایر بخش‌ها تحت تأثیر نخواهند بود.
- آزمون اختصاصی: هر شاخه می‌تواند به صورت جداگانه تست و ارزیابی شود و اطمینان حاصل شود که تغییرات جدید عملکرد نرم‌افزار را بهبود می‌بخشد.
- انتشار مستقل: شاخه‌ها می‌توانند به صورت مستقل انتشار یابند و این امر از خطر ایجاد مشکلات در نسخه‌های پایدار محافظت می‌کند.
چگونه با شدوفورک کار کنیم؟
- ایجاد شاخه: برای اضافه کردن ویژگی جدید یا برطرف کردن خطا، یک شاخه جدید از شاخه‌ی اصلی (معمولاً نامیده میشود master یا main) ایجاد کنید.
- اعمال تغییرات: تغییرات مورد نیاز را در شاخه جدید انجام دهید.
- آزمون: تغییرات را آزمایش کنید و اطمینان حاصل کنید که بدون اختلال در کارکرد نرم‌افزار عمل می‌کنند.
- ادغام (مرج): پس از اطمینان از صحت تغییرات، آن‌ها را با شاخه اصلی ادغام کنید.
- تکرار: این فرآیند را به صورت دوره‌ای تکرار کنید برای بهبود و توسعه‌ی مستمر نرم‌افزار.
دلایل ساخت Shadow Fork
شدوفورک‌ها یکی از مهمترین و پرکاربردترین ابزارها در توسعه نرم‌افزار هستند و برخی دلایل اصلی برای ساخت و استفاده از شدوفورک‌ها عبارتند از:
1. اضافه کردن ویژگی‌های جدید: وقتی که توسعه‌دهندگان قصد اضافه کردن ویژگی‌های جدیدی به نرم‌افزار دارند، ابتدا می‌توانند یک شدوفورک از پروژه اصلی ایجاد کنند و تغییرات موردنظر را در آن اعمال کنند. سپس با آزمون و تأیید کیفیت، این تغییرات را به پروژه اصلی بازگردانند (مرج کنند).
2. برطرف کردن باگ‌ها: شدوفورک‌ها به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا باگ‌ها و مشکلات نرم‌افزار را در یک شاخه جداگانه اصلاح کنند، بدون تأثیر روی کد اصلی. این روش باعث میشود تا مشکلات را به صورت جداگانه برطرف کنند و از احتمال ایجاد اختلالات در کل پروژه کاسته شود.
3. آزمون و ارزیابی تغییرات: با ساخت یک شدوفورک، توسعه‌دهندگان می‌توانند تغییرات جدید خود را آزمایش و ارزیابی کنند. این امر به آن‌ها اجازه می‌دهد که از اثرات هر تغییر قبل از ادغام آن با پروژه اصلی آگاه شوند.
4. توسعه موازی: شدوفورک‌ها به چندین توسعه‌دهنده اجازه می‌دهند به صورت موازی روی بخش‌های مختلف کد کار کنند، بدون تداخل با یکدیگر. این امر از کارآیی توسعه نرم‌افزار و بهبود زمان انتشار آن پشتیبانی می‌کند.
5. پروژه‌های تجربی: برخی از توسعه‌دهندگان ممکن است قصد تجربه کار با یک پروژه را داشته باشند یا بخواهند ایده‌های جدید خود را آزمایش کنند. ایجاد یک شدوفورک از یک پروژه موجود امکان انجام این کار را برای آن‌ها فراهم می‌کند.
نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که استفاده از شدوفورک‌ها باید با دقت و مسئولیت صورت گیرد. پس از اعمال تغییرات و آزمون‌های لازم، تغییرات موردنظر باید با پروژه اصلی ادغام شوند تا از تداخلات و مشکلات احتمالی جلوگیری شود. همچنین، توجه به کددهی مناسب، مستندسازی کامل و استفاده از نگهدارنده‌های کد (Code Review) نیز از جمله موارد مهم در توسعه با شدوفورک‌ها میباشد.
نتیجه‌گیری:
شدوفورک یک روش کارآمد و اثبات‌شده است که تیم‌های توسعه‌ی نرم‌افزار را قادر می‌سازد به صورت همزمان و ایزوله‌شده بر روی بخش‌های مختلف کد کار کنند. این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا به سرعت و با اطمینان تغییرات را اعمال کرده و نرم‌افزارهای با کیفیت و پایداری ارائه دهند.
دیدگاه شما