انواع ارز دیجیتال 

دارایی دیجیتال (یا ارز دیجیتال) به هر ارزش پرداختی گفته می شود که به شکل کاملا الکترونیکی در سیگنال ارز دیجیتال وجود داشته باشد. پول دیجیتال از نظر فیزیکی مانند اسکناس دلار یا سکه قابل لمس نیست. با استفاده از سیستم های آنلاین محاسبه و منتقل می شود. یکی از انواع شناخته شده ترین کریپتو از انواع ارز دیجیتال، بیت کوین است. 

ارز دیجیتال همچنین می تواند نشان دهنده ارزهای ثابت مانند دلار یا یورو باشد. پول دیجیتال با استفاده از فناوری هایی مانند تلفن های هوشمند، کارت های اعتباری و صرافی های آنلاین به عنوان یکی از انواع ارز دیجیتال مبادله می شود. در برخی موارد، می توان آن را با استفاده از دستگاه خودپرداز به پول نقد فیزیکی تبدیل کرد.

نکته هایی در مورد انواع ارز دیجیتال 

 ارز دیجیتال پولی است که به شکل کاملا دیجیتالی است. این یک دارایی فیزیکی مشهود مانند پول نقد یا سایر کالاها مانند طلا یا نفت نیست. این ارز می تواند زیرساخت مالی فعلی را ساده کند و انجام تراکنش های پولی را ارزان تر و سریع تر کند. همچنین می تواند اجرای سیاست های پولی توسط بانک های مرکزی را تسهیل کند. نمونه هایی از انواع ارز دیجیتال، ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی و استیبل کوین ها هستند. پول دیجیتال در معرض هک است و می تواند حریم خصوصی کاربر را به خطر بیاندازد.

 درک انواع ارز دیجیتال 

امروزه نوعی از پول دیجیتال به شکل پول نقد در حساب های بانکی آنلاین در جامعه وجود دارد. این پول نقد می تواند برای دیگران ارسال شود یا از آنها دریافت شود. همچنین می توان از آن برای معاملات آنلاین استفاده کرد. ارز دیجیتال از نظر مفهوم و کاربرد مشابه مشابه نقدی خود است، زیرا می تواند یک واحد حساب و وسیله ای برای تراکنش های روزانه باشد. اما نقدی نیست. به عنوان مثال، دلارهای موجود در حساب بانکی آنلاین شما، ارز دیجیتالی نیستند، زیرا زمانی که آنها را از دستگاه خودپرداز برداشت می کنید، شکل فیزیکی به خود می گیرند.

انواع ارز دیجیتال با پول نقد متفاوت است زیرا روند تراکنش های پولی را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، ریل های فناورانه پول دیجیتال می تواند انتقال ارز در سراسر مرزها را در مقایسه با پول استاندارد آسان تر و سریع تر کند. این شکل از پول همچنین روند اجرای سیاست های پولی را برای بانک های مرکزی ساده می کند. استفاده از رمزنگاری در برخی از اشکال پول دیجیتال، تراکنش های مربوط به آنها را ضد دستکاری و مقاوم در برابر سانسور می کند، به این معنی که نمی توانند توسط دولت ها یا سازمان های خصوصی کنترل شوند.

تنوع ارز های دیجیتال 

به لطف پشتوانه تکنولوژیکی آن، ارز دیجیتال می تواند برای اهداف متعدد سازگار شود و می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. سه پول دیجیتال از انواع ارز های دیجیتال که در زمان های اخیر ظهور کرده اند به شرح زیر است:

 ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی، توکن های دیجیتالی هستند، مشابه ارزهای دیجیتال، که توسط بانک مرکزی صادر می شوند. آنها به ارزش پول فیات آن کشور وابسته هستند. بسیاری از کشورها در حال توسعه CBDC ها هستند و برخی حتی آنها را اجرا کرده اند. از آنجایی که بسیاری از کشورها در حال تحقیق در مورد راه های انتقال به ارزهای دیجیتال هستند، مهم است که بدانیم آنها چیست و چه معنایی برای جامعه دارند.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDCs) ارزهایی هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می شوند. آنها جدا از ارزهای فیات هستند که دارای پشتوانه اقتدار و اعتبار بانک مرکزی هستند و یکی دیگر از تعهدات این موسسه است. CBDC ها اجرای سیاست های پولی را با حذف واسطه ها از سیاست با ایجاد ارتباط مستقیم بین دولت و شهروندان عادی تسهیل می کنند. بانک ها و مؤسسات مالی مسئول توزیع پول ملی دیگر در این فرآیند نیازی ندارند.

بسته به کاربرد و نوع پیاده سازی آنها در اقتصاد، دو نوع CBDC می تواند وجود داشته باشد. CBDC های خرده فروشی به گونه ای طراحی شده اند که برای تراکنش های روزانه استفاده شوند، دقیقاً مانند ارزهای فیات. در اجرای محدودتر این مفهوم، CBDC های عمده فروشی برای تراکنش های انجام شده بین بانک ها و موسسات مالی استفاده می شود.

آشنایی با ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

 پول فیات یک ارز صادر شده توسط دولت است که توسط کالاهای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود. این نوعی مناقصه قانونی در نظر گرفته می شود که می تواند برای مبادله کالا و خدمات مورد استفاده قرار گیرد. به طور سنتی، پول فیات به شکل اسکناس و سکه عرضه می شد، اما فناوری به دولت ها و مؤسسات مالی اجازه می دهد تا پول فیات فیزیکی را با مدلی مبتنی بر اعتبار تکمیل کنند که در آن موجودی ها و تراکنش ها به صورت دیجیتالی ثبت می شوند.

ارز فیزیکی هنوز به طور گسترده ای مبادله و پذیرفته می شود. با این حال، برخی از کشورهای توسعه یافته کاهش قابل توجهی را در استفاده از آن تجربه کرده اند و این روند در طول همه گیری بیماری کرونا تسریع شد.

معرفی و تکامل ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین، علاقه بیشتری به جوامع بدون پول نقد و ارزهای دیجیتال ایجاد کرده است. بنابراین، دولت ها و بانک های مرکزی در سراسر جهان در حال بررسی امکان استفاده از ارزهای دیجیتالی تحت حمایت دولت هستند. وقتی و اگر اجرا شوند، این ارزها مانند پول فیات، از ایمان و حمایت کامل دولتی که آنها را منتشر کرده است، برخوردار خواهند بود.

 اهداف ارزهای دیجیتال بانک مرکزی 

در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر، بسیاری از مردم به خدمات مالی دسترسی ندارند. تنها در ایالات متحده، 5 درصد از بزرگسالان حساب بانکی ندارند. 13 درصد دیگر از بزرگسالان ایالات متحده دارای حساب بانکی هستند اما از خدمات جایگزین گران قیمت مانند حواله، وام های روز پرداخت و خدمات نقدینگی چک استفاده می کنند.

هدف اصلی CBDC ها ارائه حریم خصوصی، قابلیت انتقال، راحتی، دسترسی و امنیت مالی به مشاغل و مصرف کنندگان است. CBDC ها همچنین می توانند تعمیر و نگهداری مورد نیاز یک سیستم مالی پیچیده را کاهش دهند، هزینه های تراکنش های فرامرزی را کاهش دهند و گزینه های کم هزینه را برای افرادی که در حال حاضر از روش های انتقال پول جایگزین استفاده می کنند، ارائه دهند.

 CBDC همچنین ابزارهایی را برای بانک مرکزی یک کشور برای اجرای سیاست های پولی برای ایجاد ثبات، کنترل رشد و تأثیرگذاری بر تورم فراهم می کند.

 ارزهای رمزنگاری شده 

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که با رمزنگاری ایمن می شود و تقلبی یا دوبرابر کردن آن را تقریبا غیر ممکن می کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال شبکه های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند - دفتر کل توزیع شده که توسط شبکه ای متفاوت از رایانه ها اجرا می شود.  یکی از ویژگی های مشخص ارزهای دیجیتال این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می مانند.  ارز دیجیتال شکلی از دارایی دیجیتال مبتنی بر شبکه ای است که در تعداد زیادی از رایانه ها توزیع شده است. این ساختار غیرمتمرکز به آنها اجازه می دهد خارج از کنترل دولت ها و مقامات مرکزی وجود داشته باشند. 

 برخی از کارشناسان بر این باورند که بلاک چین و فناوری های مرتبط با آن بسیاری از صنایع از جمله امور مالی و حقوقی را مختل می کند.  ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتالی هستند که با استفاده از رمزنگاری طراحی شده اند. بسته بندی رمزنگاری در اطراف یک ارز دیجیتال امنیت بیشتری را فراهم می کند و تراکنش ها را در برابر دستکاری مقاوم می کند. محبوب ترین ارزهای دیجیتال بیت کوین و اتریوم هستند. از سال 2017، محبوبیت ارزهای رمزپایه به عنوان یک کلاس سرمایه گذاری، ارزش آنها و ارزش کلی بازارهای ارزهای دیجیتال را افزایش داده است. تا جولای 2021، ارزش بازار ارزهای دیجیتال از 2 تریلیون دلار فراتر رفت.

 استیبل کوین ها

 استیبل کوین ها ارزهای رمزپایه ای هستند که ارزش آن ها به ارز، کالا یا ابزار مالی دیگر مرتبط یا مرتبط است. هدف استیبل کوین ها ارائه جایگزینی برای نوسانات بالای محبوب ترین ارزهای رمزنگاری شده، از جمله بیت کوین (BTC) است که سرمایه گذاری های کریپتو را برای تراکنش های معمولی مناسب تر کرده است.

 استیبل کوین ها نوعی از ارزهای دیجیتال هستند و برای مقابله با نوسانات قیمت ارز دیجیتال معمولی توسعه یافته اند. استیبل کوین ها را می توان به شکلی از پول خصوصی تشبیه کرد که قیمت آن به ارز فیات یا سبد کالا مرتبط است تا از پایداری آنها اطمینان حاصل شود. آنها می توانند نماینده ای برای ارزهای فیات باشند، با این تفاوت که توسط مقامات دولتی پشتیبانی نمی شوند. بازار استیبل کوین ها در چند وقت اخیر منفجر شده است. تا فوریه 2021، 200 استیبل کوین منتشر شده بود یا در حال توسعه بود.

چرا استیبل کوین ها بسیار مهم هستند؟

 اگرچه بیت کوین محبوب ترین ارز رمزنگاری شده باقی می ماند، اما از نوسانات بالایی در قیمت یا نرخ مبادله خود رنج می برد. به عنوان مثال، قیمت بیت کوین از اندکی کمتر از 5000 دلار در مارس 2020 به بیش از 63000 دلار در آوریل 2021 افزایش یافت و در طی دو ماه آینده تقریباً 50 درصد سقوط کرد. نوسانات درون روز نیز می توانند وحشی باشند. کریپتوکارنسی اغلب بیش از 10 درصد در بازه زمانی چند ساعت حرکت می کند.

 تمام این نوسانات می تواند برای معامله گران عالی باشد، اما معاملات معمولی مانند خرید را به سفته بازی های مخاطره آمیز برای خریدار و فروشنده تبدیل می کند. سرمایه گذارانی که ارزهای رمزنگاری شده را برای قدردانی طولانی مدت در اختیار دارند، نمی خواهند با پرداخت 10000 بیت کوین برای دو پیتزا معروف شوند. در همین حال، اکثر بازرگانان نمی خواهند در صورت کاهش قیمت یک ارز دیجیتال پس از دریافت پول، ضرری متحمل شوند.

 برای اینکه ارزی به عنوان وسیله مبادله ای عمل کند، ارزی که اساس قانونی ندارد باید نسبتاً ثابت بماند و به کسانی که آن را می پذیرند اطمینان دهد که در کوتاه مدت قدرت خرید خود را حفظ خواهد کرد. در میان ارزهای فیات سنتی، حرکت روزانه حتی 1% در معاملات فارکس نسبتا نادر است.

چه نوع استیبل کوین هایی وجود دارد؟

 برخی استدلال می کنند که با توجه به در دسترس بودن و پذیرش گسترده دلار آمریکا، استیبل کوین ها راه حلی برای جستجوی مشکل هستند. از سوی دیگر، بسیاری از طرفداران ارزهای دیجیتال بر این باورند که آینده متعلق به مناقصه دیجیتالی است که توسط بانک های مرکزی کنترل نمی شود. بر اساس مکانیسمی که برای تثبیت ارزش آنها استفاده می شود، سه نوع استیبل کوین وجود دارد.

 استیبل کوین های وثیقه شده فیات

 استیبل کوین های دارای وثیقه فیات، ذخیره ارز (یا ارزهای) فیات مانند دلار آمریکا را به عنوان وثیقه ای که ارزش استیبل کوین را تضمین می کند، حفظ می کنند. سایر اشکال وثیقه می تواند شامل فلزات گرانبها مانند طلا یا نقره و همچنین کالاهایی مانند نفت خام باشد، اما اکثر استیبل کوین های دارای وثیقه فیات دارای ذخایر دلار آمریکا هستند.

 چنین ذخایری توسط نگهبانان مستقل نگهداری می شوند و مرتباً حسابرسی می شوند. تتر (USDT) و True USD (TUSD) استیبل کوین های محبوبی هستند که توسط ذخایر دلار آمریکا پشتیبانی می شوند و بر اساس برابری دلار هستند. از اواخر آگوست 2022، تتر (USDT) سومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار بود که بیش از 67 میلیارد دلار ارزش داشت. در پرشین الیت می‌توانید به راحتی برای خرید تتر اقدام کنید.

استیبل کوین های دارای وثیقه رمزنگاری شده 

 استیبل کوین های دارای وثیقه رمزنگاری شده توسط ارزهای دیجیتال دیگر پشتیبانی می شوند. از آنجایی که ممکن است ارز دیجیتال ذخیره شده نیز مستعد نوسانات بالا باشد، چنین استیبل کوین هایی بیش از حد وثیقه می شوند - یعنی ارزش ارز رمزنگاری شده در ذخایر از ارزش استیبل کوین های صادر شده بیشتر است.

 یک ارز دیجیتال به ارزش 2 میلیون دلار ممکن است به عنوان ذخیره برای انتشار یک میلیون دلار در یک استیبل کوین با پشتوانه رمزنگاری نگهداری شود و در مقابل کاهش 50 درصدی قیمت ارز رمزنگاری شده رزرو تضمین شود. به عنوان مثال، استیبل کوین Dai (DAI) MakerDAO به دلار آمریکا متصل است اما توسط اتریوم (ETH) و سایر ارزهای رمزپایه به ارزش 150 درصد از استیبل کوین DAI در گردش پشتیبانی می شود.

استیبل کوین های الگوریتمی 

 استیبل کوین های الگوریتمی ممکن است دارایی های ذخیره را نگه دارند یا نداشته باشند. وجه تمایز اصلی آنها، استراتژی ثابت نگه داشتن ارزش استیبل کوین با کنترل عرضه آن از طریق یک الگوریتم است، که اساساً یک برنامه رایانه ای با فرمول از پیش تعیین شده اجرا می شود.

مقررات استیبل کوین 

 با توجه به رشد سریع بازار 130 میلیارد دلاری و پتانسیل آن برای تأثیرگذاری بر سیستم مالی گسترده تر، استیبل کوین ها همچنان توسط تنظیم کننده ها مورد بررسی قرار می گیرند.

 در اکتبر 2021، سازمان بین المللی کمیسیون های اوراق بهادار (IOSCO) گفت که استیبل کوین ها باید به عنوان زیرساخت بازار مالی در کنار سیستم های پرداخت و اتاق های پایاپای تنظیم شوند. قوانین پیشنهادی بر روی استیبل کوین هایی تمرکز می کنند که از نظر رگولاتورها از نظر سیستمی مهم هستند، کسانی که پتانسیل ایجاد اختلال در تراکنش های پرداخت و تسویه را دارند.

هدف استیبل کوین چیست؟

 هدف استیبل کوین ها ارائه جایگزینی برای نوسانات بالای ارزهای رمزپایه محبوب، از جمله بیت کوین (BTC) است که می تواند ارز دیجیتال را برای تراکنش های معمولی مناسب تر کند.

 استیبل کوین چگونه کار می کند؟

 استیبل کوین ها سعی می کنند ارزش بازار خود را به یک مرجع خارجی، معمولاً یک ارز فیات، متصل کنند. آنها به عنوان یک وسیله مبادله مفیدتر از ارزهای دیجیتال با نوسان بیشتر هستند. استیبل کوین ها ممکن است به ارزی مانند دلار آمریکا یا به قیمت کالایی مانند طلا متصل شوند یا از الگوریتمی برای کنترل عرضه استفاده کنند. آنها همچنین دارایی های ذخیره را به عنوان وثیقه یا از طریق فرمول های الگوریتمی که قرار است عرضه را کنترل کنند، نگهداری می کنند.

 مزایای انواع ارز دیجیتال 

 زیرساخت مالی فعلی یک سیستم پیچیده از بسیاری از نهادها است. انجام یک معامله بین مؤسسات مالی به زمان و هزینه نیاز دارد زیرا آنها در سیستم های تکنولوژیکی و رژیم های مقررات مختلف کار می کنند. مزیت اصلی پول دیجیتال این است که سرعت تراکنش را افزایش می دهد و هزینه ها را کاهش می دهد.

 از دیگر مزایای ارز دیجیتال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ارز دیجیتال نیاز به ذخیره سازی فیزیکی و نگهداری را که یکی از ویژگی های سیستم های پول نقد است، از بین می برد. برای اطمینان از دزدیده نشدن پول شما نیازی به سرمایه گذاری در کیف پول یا صندوق های بانکی ندارید.

پول دیجیتال حسابداری و ثبت سوابق معاملات را از طریق فناوری ساده می کند. بنابراین، حسابداری دستی و دفترهای مجزا برای نگهداری سوابق معاملات ضروری نیست.

ارز دیجیتال حسابداری و ثبت سوابق معاملات را از طریق فناوری ساده می کند. بنابراین، حسابداری دستی و دفترهای مجزا برای نگهداری سوابق معاملات ضروری نیست.

 در حالی که قبلاً مقدار زمان و هزینه لازم برای انتقال پول از طریق مرزها را کاهش داده است، پول دیجیتال این پتانسیل را دارد که با حذف واسطه ها و کاهش بیشتر هزینه های مربوط به نقل و انتقالات برون مرزی، صنعت حواله را متحول کند. ارز دیجیتال واسطه ها را در اجرای سیاست های پولی حذف می کند و این امکان را فراهم می کند که گروه هایی از افراد را که قبلاً از اقتصاد کنار گذاشته شده اند، در بر بگیرد. به عنوان مثال، کسانی که بانک ندارند همچنان می توانند با استفاده از پول دیجیتال موجود در کیف پول آنلاین یا تلفن همراه خود در یک اقتصاد شرکت کنند.

در مورد ارزهای دیجیتال، تراکنش های پول دیجیتال می توانند در برابر سانسور مقاوم شوند، به این معنی که می توانند از ردیابی توسط دولت یا سایر مقامات غیرقابل نفوذ باشند.

 معایب انواع ارز دیجیتال 

 معایب پول دیجیتال به شرح زیر است:

 پول دیجیتال مستعد هک شدن است. با وجود اینکه نیاز به حفظ فیزیکی را از بین می برد، منشاء پول دیجیتال در فناوری تضمین می کند که این نوع پول به هدفی برای هکرها تبدیل می شود که می توانند از کیف پول های دیجیتال سرقت کنند. یک زیرساخت مالی یکپارچه متشکل از نهادهای متصل دیجیتالی می تواند توسط هکرها از بین برود. هک های SWIFT در سال 2018 که چندین کشور را تحت تأثیر قرار دادند، نمونه ای از این موارد هستند. هک انواع ارز دیجیتال در مقیاس بزرگ این پتانسیل را دارد که زیرساخت های مالی یک کشور را به خطر بیندازد و به یک تهدید امنیت ملی تبدیل شود.

 استفاده از انواع ارز دیجیتال می تواند حریم خصوصی کاربر را به خطر بیندازد. پول نقد ناشناس است و ردیابی و ردیابی کاربران آن تقریباً غیرممکن است. از سوی دیگر، پول دیجیتال قابل ردیابی است. در حالی که استفاده از کوکی های اینترنتی تبلیغات هدفمند را امکان پذیر می کند، پیامدهای ردیابی پول دیجیتال گسترده تر است. برای مثال، سازمان ها یا دولت ها می توانند حساب ها را بدون اجازه کاربران در لیست سیاه یا مسدود کنند. آنها همچنین می توانند حسابداری مضاعف را در حساب های بانکی تحریک کنند، هزینه ها را افزایش دهند و کل کل را کاهش دهند.

پول دیجیتال هزینه های خاص خود را دارد. به عنوان مثال، کیف پول دیجیتال برای ذخیره پول دیجیتال مورد نیاز است. ارزهای رمزنگاری شده همچنین به راه حل های نگهداری نیاز دارند که به عنوان یک امن در برابر هکرها عمل می کنند. سیستم هایی که از بلاک چین استفاده می کنند نیز باید هزینه های تراکنش یا هزینه های مربوط به پردازش تراکنش را به استخراج کنندگان بپردازند.

 پول دیجیتال چالش های متعددی را در جبهه حاکمیت و چارچوب سیاست ارائه می کند. این شکل از پول، قلمروی ناشناخته برای سیاستگذاران است و مشکلات از قبل در اکوسیستم آن شروع شده است. به عنوان مثال، یکپارچگی استیبل کوین ها در حال حاضر تحت یک ابر قرار دارد، پس از اینکه Tether، پرکاربردترین استیبل کوین در بازارهای ارزهای دیجیتال، وجوه مشتری و شرکت را با هم ترکیب می کرد و از وجوه پشتیبان ذخیره خود استفاده می کرد – برای اطمینان از تثبیت 1:1 به دلار آمریکا  برای پوشاندن تعهدات خود استفاده می کند. 

سوالات متداول ارز دیجیتال

ارز دیجیتال چیست؟

 پول دیجیتال (یا ارز دیجیتال) به هر وسیله پرداختی اطلاق می شود که صرفاً به شکل الکترونیکی وجود داشته باشد. پول دیجیتال شکل فیزیکی و ملموسی مانند اسکناس دلار یا سکه ندارد و با استفاده از سامانه های آنلاین حساب و انتقال می شود.

 انواع مختلف پول دیجیتال چیست؟

 زیربنای تکنولوژیکی آن به این معنی است که پول دیجیتال را می توان برای اهداف مختلف استفاده کرد. با این تفاوت که نماینده دیجیتالی ارز فیات است، سه شکل دیگر از پول دیجیتال وجود دارد: ارزهای دیجیتال، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی و استیبل کوین.

 برخی از مزایای پول دیجیتال چیست؟

پول دیجیتال سیستم های انتقال پول و حواله را تسهیل و تسریع می کند. همچنین اجرای سیاست های پولی توسط بانک های مرکزی را با حذف واسطه هایی مانند بانک ها از فرآیند تسهیل می کند. ارزهای دیجیتال همچنین در برابر سانسور مقاوم هستند، به این معنی که جریان و استفاده از پول دیجیتال در بلاک چین آنها قابل ردیابی نیست.

معایب پول دیجیتال چیست؟

 سیستم های پول دیجیتال در معرض هک هستند. از طریق هدف گیری ماهرانه چنین سیستم هایی، هکرها می توانند زیرساخت های مالی مهم را از بین ببرند و پایه های اقتصادی یک کشور را فلج کنند. سیستم های پول دیجیتال متمرکز، مانند سیستم های CBDC، می توانند ردیابی و ردیابی اطلاعات کاربر را فعال کرده و حریم خصوصی آنها را به خطر بیندازند.

 کلام آخر

 پول دیجیتال یک نوآوری بزرگ در فناوری مالی است. بر مشکلات نقدینگی غلبه می کند و سیستم های پرداخت را سریعتر و ارزان تر می کند. اما مشکلات مرتبط با فناوری را دارد، زیرا پول دیجیتال می تواند هک شود و حریم خصوصی را از بین ببرد. در حالی که هنوز روزهای اولیه برای پول دیجیتال است، نقش مهمی در آینده مالی خواهد داشت. در پرشین الیت می‌توانید از خدماتی چون احراز هویت بایننس و عضویت در کانال سیگنال ارز دیجیتال بهره‌مند شوید.